سلام دوستان در این مقاله به بررسی کامل انواع تکنولوژی های مربوط به نمایشگر ها می پردازیم و همچنین قابلیت ها و ویژگی های جدید آنها را بررسی خواهیم کرد . از نحوه ساختار گرفته تا نوع کاربرد آنها در لوازم مختلف . لطفا تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید چرا که سعی کرده ایم یکی از کاملترین مطالب مربوط به تکنولوژی نمایشگرها را به شما عزیزان ارائه دهیم.
در همین ابتدا لازم است اشاره کنیم که به صورت کلی ما دو نوع فناوری اصلی در تولید نمایشگرها داریم :
LCD : یا همان نمایشگرهای کریستال مایع که شامل انواع TN – IPS – VA و ... است.
OLED: که برای ساخت رنگ های هر پیکسل از LED های مجزا استفاده میکند و در انواع AMOLED ، SUPER AMOLED ، Dynamic AMOLED ، Dynamic AMOLED 2x ، Super Retina و .... به بازار عرضه میشود.
نمایشگرهای LCD
در این بخش به فناوری LCD (نمایشگر کریستال مایع) را بررسی میکنیم و به عملکرد درونی آن میپردازیم. این نمایشگرها در گذشته تقریبا در همه ابزارهای نمایشی بکار برده می شدند اما در چند سال اخیر به دلیل وجود تکنولوژی جدیدتر OLED میزان استفاده از آنها به شدت کاهش یافته است اما با این وجود هنوز هم در بعضی از گوشی های موبایل ، سیستم های Embedded ، تجهیزات پزشکی ، ابزار دقیق و ... به دلیل نحوه تولید آسان تر و قیمت مقرون به صرفه مورد استفاده قرار می گیرند.
بررسی دقیق نحوه عملکرد LCDها می تواند درک عمیق تری هم از این فناوری و هم از فناوری های نسل بعدی مانندOLED و انواع آن مانند AMOLED ، Super AMOLED ، Dynamic AMOLED و .... به ما بدهد. ما در این مقاله به تفصیل به همه این موارد می پردازیم.
در ابتدا با برخی مفاهیم در این مورد آشنا می شویم و سپس به طور کامل به نحوه کار LCD ها می پردازیم
LCD مخفف عبارت Liquid Crystal Display است. این یک صفحه نمایش تخت که از کریستال های مایع برای ایجاد تصاویر استفاده می کند. بر خلاف نمایشگرهای سنتی لوله پرتو کاتدی (CRT) نازک‌تر، سبک‌تر و کم مصرف‌تر هستند.
ساختار یک LCD
یک LCD از چندین لایه تشکیل شده است. لایه های کلیدی به ترتیب عبارتند از :
نور پس زمینه (back light) : منبع نور که در پشت صفحه نمایش قرار دارد و روشنایی کل صفحه را فراهم می کند. و معمولا از دو نوع لامپ های فلورسنت یا LED (در اکثر موارد LED ) ساخته می شود.
فیلتر پلاریزه (Polarizer Filter) : این لایه امواج نور را فیلتر می کند تا فقط جهت گیری های خاصی از ذرات نور را عبور دهد. فیلتر پلاریزه در LCD ماده ای است که به امواج نوری با جهت قطبی خاص اجازه عبور می دهد. ال سی دی ها با دو فیلتر پلاریزه طراحی شده اند که کریستال های مایع استفاده شده در نمایشگر را در حالت بسته قرار می دهد. این فیلترها فقط با اجازه دادن به نور در یک الگو یا جهت خاص کار می کنند. دو فیلتر پلاریزه ال سی دی ها طوری چیده شده اند که نور با عبور از فیلتر اول قطبی می شود. نور پس از عبور از فیلتر اول وارد کریستال های مایع می شود. در مرحله بعد، فیلتر پلاریزه دوم هرگونه نور "اضافی" را مسدود می کند، در حالی که به طور همزمان فقط به کریستال های مایع روشن اجازه عبور می دهد.
در نمایشگرها دو نوع فیلتر پلاریزه وجود دارد اولی به صورت افقی و دومی که بعد از فلیتر نور RGB قرار میگیرد به صورت عمودی پرتوهای نور را فیلتر میکند . در واقع این فیلتر مانند یک صافی عمل میکند ، تشعشعات اضافی را حذف کرده و تنها نور را در یک سیکل ( یک جهت ) از خود عبور می دهد.
آرایه ترانزیستور (TFT Layer) : ترانزیستورهای لایه نازک (TFT یا Thin Film Transistor) پیکسل های منفرد (در واقع همان واحدهای کریستال مایع) را با تنظیم جریان الکتریکی که از آنها می گذرد، کنترل می کنند.
زیر لایه شیشه ای (Glass Substrate) : دو صفحه شیشه ای که مواد کریستال مایع را محصور کرده اند و از نمایشگر پشتیبانی می کنند.
لایه کریستال مایع (liquid crystal layer) : این قسمت قلب یک LCD است و شامل مولکول‌های کریستال مایع ای است که در ابتدا بصورت صاف و منظم همانند سربازان یک صف نظامی کنار هم قرار گرفته اند . اما در صورت اعمال جریان الکتریکی به آنها جهت قرارگیریشان با زاویه منظم و دقیقی تغییر کرده و به نور پس زمینه اجازه عبور می دهند. میزان تغییر جهت آنها بسته به قدرت پالس دریافتی از ترانزیستور مربوط به خودشان متغیر است. هر چه ولتاژ دریافتی بیشتر باشد تغییر جهت نیز افزایش یافته و نور بیشتری از دروازه آنها عبور خواهد کرد.
فیلتر رنگی (Color Filter): این لایه در زیر لایه کریستال مایع قرار دارد و از فیلترهای قرمز، سبز و آبی تشکیل شده است که در مجموع این سه رنگ میتواند رنگ نهایی هر پیکسل را تعیین کند.
لایه فیلتر پلاریزه دوم : که نور را به صورت عمودی فیلتر میکند
لایه محافظ : لایه ای که از صفحه نمایش در برابر خط و خش و گرد و غبار محافظت می کند
نحوه کار LCD
به صورت کلی نحوه کار یک نمایشگر LCD به این صورت است که ابتدا نور از سمت پس زمینه تابانده شده و بعد از گذر از چند لایه مانند diffuser و فیلتر پلاریزه عمودی به سطح لایه کریستالی برخورد میکند . در این لایه هر مولکول کریستال که از طرفی با یک ترانزیستور جدا کنترل می شود ابتدا در جهت صاف و منظم و منظم قرار گرفته و با این آرایش مانع از عبور نور پس زمینه می شود . سپس در صورت اعمال پالس الکتریکی از طرف ترانزیستور مربوط به خود بسته به میزان شدت ولتاژ اعمال شده ( احتمال زیاد فرکانس ثابت و دیوتی سایکل متغیر برای هر پالس جدا ) تغییر حالت داده و به همان میزان نور پس زمینه را مانند یک دریچه از خود عبور می دهد.
در مرحله بعد نور خارج شده از فیلتر پلاریزه به فیلتر رنگی RGB COLOR FILTER)) تابیده می شود . لطفا به این نکته توجه کنید که در اینجا نور عبور داده شده از هر مولکول کریستالی که در لایه قبلی به یک ترانزیستور متصل بود در لایه فیلتر رنگی به یکی از رنگ ( آبی ، قرمز یا سبز ) برخورد میکند . و به میزان شدت نور در خروجی این فیلتر یک رنگ خاص به خود میگیرد . برای درک بهتر این موضوع به مثال زیر توجه کنید:
نکته : میزان قدرت پالس های هر ترانزیستور را با اعداد دربازه 255 – 0 نشان میدهیم . به عنوان مثال در فیلتر رنگ آبی عدد 255 آبی پررنگ با نهایت غلظت و عدد 0 کمترین شدت آبی یا همان رنگ سفید است .
به طور مثال اگر سه کریستال مایع در لایه مربوط به خود را در نظر بگیریم با توجه به اینکه هرکدام از آنها بصورت جدا به یک ترانزیستور و یک خازن متصل هستند . هرکدام یک سیگنال پالس جدا دریافت میکنند و نسبت به قدرت پالس دریافتی به همان میزان تغییر جهت داده و به یک مقدار نور را از خود عبور می دهند پس در خروجی سه پرتو نور داریم که شدت آنها را با اعداد در بازه 0 تا 255 مشخص میکنیم.
مثلا دو پرتو نور با شدت 255 و یکی با شدت 50 . حال در این بخش که این پرتوهای نور آماده برخورد با فیلتر رنگی قرار دارند فرض کنیم یک پرتو نور با شدت 255 به فیلتر آبی ، یک پرتو دیگر بازهم با شدت 255 به فیلتر سبز و پرتو آخر با شدت 50 به فیلتر قرمز رنگ برخورد کند. ( اینکه نور عبور کرده از هر کریستال دقیقا به کدام رنگ از کالر فیلتر برخورد کند قبلا توسط پردازنده گرافیکی و CPU محاسبه شده است ) . سپس در خروجی فیلتر رنگی یک نور آبی پررنگ ، یک نور سبز پر رنگ و یک نور قرمز کم رنگ متمایل به صورتی (عدد 50 ) داریم که با ادغام این سه رنگ یک رنگ جدید مثلا سبز کم رنگ در صفحه نمایش ظاهر خواهد شد. که این رنگ نهایی سبز ، رنگ تنها یک پیکسل در صفحه نمایش را تشکیل خواهد داد .
البته قبل از نمایش نهایی یک بار دیگر نور خارج شده از color filter به فیلتر پلاریزه افقی برخورد کرده و یک بار دیگر تشعشات اضافی نور حذف می شود و تنها سیکل عمودی از نور تابیده شده در خروجی ظاهر می شود. در واقع این عملیات پلاریزه کرده برای جهت دهی به نور در دو مرحله انجام می شود تا با کنترل بهتر پرتوهای نور تصویر خروجی بدون نویز و در یک مسیر مشخص قرار گیرد.
عملکرد LCD به خواص کریستال های مایع بستگی دارد. کریستال های مایع مواد منحصر به فردی هستند که هم خاصیت مایع و هم خواص کریستالی از خود نشان می دهند. آنها می توانند آرایش مولکولی خود را در پاسخ به محرک های خارجی مانند جریان الکتریکی تغییر دهند.
نکته : نور استفاده شده در پس زمینه نمایشگرهای LCD در دو نوع است : لامپ فلورسنت یا پنل LED . لازم است در اینجا به این نکته توجه داشته باشید که بعضا ممکن است به نمایشگرهای LCD که در پس زمینه آنها از LED استفاده شده نمایشگر LED گفته شود که در واقع منظور همان LCD است و در کل از تکنولوژی کریستال مایع در آن استفاده شده و با فناوری OLED که در ادامه به آن میپردازیم کاملا متفاوت است.
انواع نمایشگرهای LCD
- LCD کاراکتری :
LCD کاراکتری نوعی نمایشگر LCD است که می تواند کاراکترها و نمادهای الفبایی عددی را در تعداد ثابتی از ردیف ها و ستون ها نشان دهد. یک LCD کاراکتری معمولاً دارای یک کنترلر داخلی است که می تواند با یک میکروکنترلر مانند آردوینو با استفاده از یک رابط موازی یا سریال ارتباط برقرار کند. یک LCD کاراکتری را می توان برای نمایش متن، اعداد یا گرافیک های ساده در دستگاه هایی مانند ابزار اندازه گیری ، ثبت داده ها یا ماشین های تغییر استفاده کرد.
برخی از اندازه های متداول ال سی دی های کاراکتری عبارتند از :
8x1 : 8 کاراکتر در یک ردیف
8x2 : 8 کاراکتر در 2 ردیف
16x2 : 16 کاراکتر در 2 ردیف
16x4 : 16 کاراکتر در 4 ردیف
20x4 : 20 کاراکتر در 4 ردیف
- LCD گرافیکی :
- LCD گرافیکی نوعی نمایشگر LCD است که می تواند تصاویر یا انیمیشن های مبتنی بر پیکسل را بر روی شبکه ای از نقاط نشان دهد. یک LCD گرافیکی معمولاً وضوح و عمق رنگ بالاتری نسبت به LCD کاراکتری دارد، اما همچنین برای درایو به حافظه و قدرت پردازش بیشتری نیاز دارد. از LCD گرافیکی می توان برای نمایش تصاویر پیچیده و رنگارنگ در دستگاه هایی مانند گوشی های هوشمند، تبلت ها یا کنسول های بازی استفاده کرد. یک LCD گرافیکی با یک LCD کاراکتری متفاوت است، که فقط می تواند کاراکترها و نمادهای الفبایی عددی را در تعداد ثابتی از ردیف ها و ستون ها نشان دهد. یک LCD کاراکتری دارای وضوح و عمق رنگ کمتری نسبت به LCD گرافیکی است، اما همچنین انرژی و منابع کمتری مصرف می کند.
- TFT LCD :
TFT LCD نوعی LCD گرافیکی است که از ترانزیستورهای لایه نازک (TFT) برای کنترل هر پیکسل به صورت جداگانه استفاده می کند. LCD TFT وضوح، کنتراست و زمان پاسخ بالاتری نسبت به LCD ماتریس غیرفعال دارد که از الکترودها برای کنترل ردیف ها و ستون های پیکسل استفاده می کند. یک LCD TFT همچنین انرژی کمتری مصرف می کند و زاویه دید وسیع تری نسبت به LCD ماتریس غیرفعال دارد.
انواع مختلفی از نمایشگرهای LCD TFT موجود است که هر کدام مزایا و موارد استفاده خاص خود را دارند:
(TN) Twisted Nematic : ایده آل برای زمان پاسخگویی سریع و کاربردهای کم هزینه، اما با زاویه دید محدود و بازتولید رنگ.
In-Plane Switching (IPS) : زاویه دید وسیع‌تر، بازتولید رنگ دقیق‌تر و کیفیت کلی تصویر بهتر را در مقایسه با پنل‌های TN ارائه می‌دهد. پنل های IPS LCD عمق رنگ بالاتر و نرخ نوسازی بالاتری نسبت به سایر انواع LCD دارند. آنها می توانند تا 16.7 میلیون رنگ را نمایش دهند و طیف رنگی گسترده ای دارند. همچنین نسبت به سایر انواع LCD زاویه دید وسیع‌تری دارند و می‌توانند رنگ و روشنایی ثابتی را حتی زمانی که از زوایای مختلف مشاهده می‌شوند تا 178 درجه حفظ کنند.
پنل های IPS LCD در زیر نور مستقیم خورشید دید بهتر ، سطح روشنایی بالا و نرخ بازتاب پایینی دارند. با این حال دارای معایبی نیز هستند نسبت کنتراست در این پنل ها نسبت به سایر انواع LCD، به ویژه VA LCD و OLED کمتر است . آنها نمی توانند رنگ مشکی واقعی تولید کنند و دامنه دینامیکی پایین تری دارند پنل های IPS LCD نسبت به TN LCD و OLED بازده انرژی کمتری دارند زیرا به نور پس زمینه و ولتاژ بیشتری نیاز دارند درکل انرژی بیشتری مصرف می کنند و گرمای بیشتری تولید می کنند.
Vertical Alignment (VA) : نوعی فناوری است که از کریستال های مایع تراز عمودی استفاده می کند که با اعمال ولتاژ کج می شوند تا نور از خود عبور کند. VA مخفف عبارت Vertical Alignment است.
پنل های VA در مقایسه با سایر انواع LCD دارای مزایا و معایبی هستند :
پنل های VA بهترین نسبت کنتراست و عمق تصویر را در بین انواع LCD دارند. آنها می توانند رنگ مشکی عمیق تر و محدوده دینامیکی گسترده تری نسبت به پنل های IPS یا TN تولید کنند.
پنل های VA بازتولید رنگ و زاویه دید بهتری نسبت به پنل های TN دارند، اما به خوبی پنل های IPS نیستند. آنها می توانند رنگ های بیشتری را نمایش دهند و تغییر رنگ کمتری نسبت به پنل های TN دارند، اما همچنان در مقایسه با پنل های IPS مشکلاتی با زاویه دید و دقت رنگ دارند.
پانل های VA کمترین زمان پاسخگویی را در بین انواع LCD دارند. آنها می توانند هنگام نمایش تصاویر یا فیلم های با حرکت سریع نسبت به پنل های IPS یا TN باعث تاری حرکت یا حالت بلر بیشتر شوند.
نمایشگرهای OLED :
نمایشگرهای OLED از ترکیبات آلی برای انتشار نور هنگام عبور جریان الکتریکی از آنها استفاده می کند. و از لایه‌های ارگانیک تشکیل شده‌اند که بین الکترودها قرار گرفته و هنگام تحریک نور ساطع میکنند.
در این نمایشگرها بجای استفاده از کریستال مایع از یک LED برای هر پیکسل استفاده می شود. در واقع هر پیکسل به صورت مستقیم و جداگانه کنترل خواهد شد.
در این نمایشگرها نور پس زمینه و لایه کریستال مایع حذف شده و همین امر کاهش ضخامت نمایشگر به میزان قابل توجهی را سبب شده است.
همانطور که در تصویر زیر مشاهده میکنید هر LED نیز خود از لایه زیرین با همان رنگ های آبی ، سبز و قرمز تشکیل شده یا به عبارتی هر کدام توانایی تولید رنگ در سه طیف رنگی بیان شده را بصورت مجزا دارد که با ادغام این سه رنگ در خروجی یک رنگ نهایی حاصل خواهد شد.
نکته : با توجه به توضیحات این بخش به طور مثال فرض کنیم که هر LED میتواند در لایه زیرین خود یک رنگ سبز با شدت 255 یک رنگ آبی با شدت 255 و یک رنگ قرمز با شدت 50 تولید کند . که باز هم بسته به نوع تکنولوژی بکار رفته در آن مانند : AMOLED ممکن است برای هر LED به صورت جدا (مانندTFT LCD) از یک ترانزیستور استفاده شود و یا مانند PMOLED از هیچ ترانزیستور جدا گانه ای استفاده نکند.
مزایای OLED:
- نسبت کنتراست بالا
- زاویه دید عالی
- طراحی فوق العاده نازک و انعطاف پذیر
- قابل بازیافت و سازگار با محیط زیست
- زمان پاسخگویی سریعتر
- مصرف انرژی کمتر زیرا نیازی به روشن یا خاموش کردن نور پس‌زمینه ندارند.
معایب نسبت به LCD :
- نسبت به نمایشگرهای LCD طول عمر کمتر
- هزینه بیشتر
- در طول زمان بیشتر در معرض تخریب و پیکسل سوختگی هستند.
زوایای دید گسترده و کنترل سطح پیکسل OLED به کیفیت و خوانایی برتر تصویر کمک می کند و منجر به کاهش نرخ پرش می شود.
کاربردهای نمایشگرهای OLED
لوازم الکترونیکی مصرفی: نمایشگرهای OLED به دلیل رنگ های زنده و انعطاف پذیری که دارند به طور گسترده در گوشی های هوشمند، تبلت ها، تلویزیون ها و ساعت های هوشمند استفاده می شوند.
خودرو : فناوری OLED به دلیل کنتراست بالا و ضریب فرم نازک به طور فزاینده‌ای در سیستم‌های سرگرمی خودرو، خوشه‌های ابزار و کاربردهای روشنایی مورد استفاده قرار میگیرد.
نورپردازی : در نورپردازی OLED ها انعطاف‌پذیرتر ، بهره‌وری انرژی بیشتر و نور دلپذیرتر را به همراه دارد
تجربه کاربری بهبودیافته :
بهینه‌سازی موبایل : نمایشگرهای OLED معمولاً در گوشی‌های هوشمند یافت می‌شوند و آنها را به گزینه‌ای ایده‌آل برای وب‌سایت‌های بهینه‌سازی شده برای موبایل که در نتایج موتورهای جستجو رتبه بالاتری دارند تبدیل میکند.
OLED انعطاف‌پذیر : توسعه نمایشگرهای OLED انعطاف‌پذیر، امکانات جدیدی را برای فناوری پوشیدنی، دستگاه‌های تاشو و ادغام یکپارچه در سطوح منحنی باز میکند.
نمایشگرهای AMOLED :
نمایشگر AMOLED نوعی نمایشگر OLED است که از یک آرایه ترانزیستور لایه نازک (TFT) برای کنترل هر پیکسل به صورت جداگانه استفاده می کند. این امکان رزولوشن بالاتر، زمان پاسخگویی سریعتر و مصرف انرژی کمتر را نسبت به سایر انواع نمایشگرهای OLED فراهم می کند.
Super AMOLED : این نوع یک نسخه بهبود یافته از AMOLED است که حسگر لمسی را در خود نمایشگر ادغام می کند. روشنایی بالاتر، بازتاب کمتر و حساسیت لمسی بهتری نسبت به AMOLED دارد.
Dynamic AMOLED :
Dynamic AMOLED فناوری صفحه‌نمایش است که توسط سامسونگ برای گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار خود توسعه داده‌اند. آنها مبتنی بر AMOLED هستند، اما دارای برخی ویژگی های اضافی هستند که کیفیت و عملکرد نمایشگر را افزایش می دهد. برخی از این ویژگی ها عبارتند از :
گواهی HDR10+ : این بدان معناست که نمایشگر میتواند از محتوای محدوده دینامیکی بالا (HDR) پشتیبانی کند که کنتراست، روشنایی و دقت رنگ بیشتری نسبت به محتوای محدوده دینامیکی استاندارد (SDR) دارد.
کاهش نور آبی : به این معنی که صفحه نمایش می تواند نور آبی مضر را که می تواند باعث خستگی چشم و اختلال در الگوهای خواب شود را فیلتر کند. سامسونگ ادعا می کند که Dynamic AMOLED می تواند نور آبی را تا 42 درصد کاهش دهد بدون اینکه بر کیفیت رنگ تأثیر بگذارد.
نرخ نوسازی 120 هرتز : به این معنی که صفحه نمایش می تواند 120 بار در ثانیه به روز شود که دو برابر سریعتر از نرخ رفرش استاندارد 60 هرتز است. این می تواند منجر به انیمیشن های روان تر، اسکرول، بازی و پخش ویدیو شود.
Dynamic AMOLED 2X :
Dynamic AMOLED 2x یک نسخه بهبود یافته از Dynamic AMOLED است که دارای حداکثر روشنایی بالاتر، مصرف انرژی کمتر و نرخ تجدید سازگارتر است که بسته به محتوا و سطح باتری می تواند بین 60 هرتز و 120 هرتز جابجا شود در واقع دارای قابلیت نرخ نوسازی متغیر است.
PMOLED (Passive Matrix OLED): این نوع از مدارهای خارجی برای کنترل هر ردیف و ستون پیکسل ها به صورت متوالی استفاده می کند ( یعنی در واقع برای هر LED بصورت مجزا از یک ترانزیستور استفاده نمی کند ) ساده‌تر و ارزان‌تر از AMOLED است، اما وضوح کمتر، زمان پاسخ‌دهی کندتر و مصرف انرژی بالاتری دارد.
POLED (پلاستیک OLED) : این نوع از یک بستر پلاستیکی انعطاف پذیر به جای زیرلایه شیشه ای سفت و سخت برای نمایشگر استفاده می کند. این امکان را برای نمایشگرهای خمیده، تاشو یا چرخان می دهد که از AMOLED بادوام تر و سبک تر هستند.
حالا در این بخش به برخی از دیگر تکنولوژی های بکار رفته در کمپانی اپل می پردازیم :
صفحه نمایش Retina : نوعی نمایشگر است که اپل برای محصولات خود مانند آیفون، آی پد، مک بوک و اپل واچ استفاده می کند. این یک اصطلاح بازاریابی است که به این معنی است که صفحه نمایش دارای تراکم پیکسلی بالایی است، که باعث می شود تک تک پیکسل ها با چشم غیر مسلح به سختی دیده شوند. تراکم پیکسلی نمایشگر رتینا بسته به دستگاه و اندازه صفحه نمایش متفاوت است. به عنوان مثال، آیفون 13 دارای صفحه نمایش رتینا با 460 پیکسل در هر اینچ (ppi) است، در حالی که مک بوک پرو 16 اینچی دارای صفحه نمایش رتینا با 226 ppi12 است. صفحه نمایش رتینا می تواند کیفیت تصویر واضح تر، واضح تر و رنگارنگ تری نسبت به نمایشگر غیر رتینا ارائه دهد. با این حال، این تنها عاملی نیست که بر عملکرد نمایشگر تأثیر می گذارد. عوامل دیگری مانند روشنایی، کنتراست، طیف رنگ، نرخ تازه‌سازی و زاویه دید نیز می‌توانند تفاوت ایجاد کنند. صفحه نمایش رتینا با نمایشگر OLED یا AMOLED یکسان نیست. اینها فناوری های مختلفی هستند که از انواع مختلفی از مواد برای ایجاد نور و رنگ روی صفحه استفاده می کنند. یک صفحه نمایش رتینا بسته به دستگاه می تواند LCD یا OLED باشد.
Super Retina یک فناوری نمایشگر است که اپل برای نمایشگرهای OLED خود از آن استفاده می کند. نمایشگرهای OLED با نمایشگرهای LCD متفاوت هستند، زیرا می توانند به تنهایی نور و رنگ ایجاد کنند، بدون نیاز به نور پس زمینه. این بدان معنی است که آنها می توانند رنگ مشکی واقعی و نسبت کنتراست بالا تولید کنند که می تواند کیفیت تصویر و عمر باتری را بهبود بخشد.
Super Retina : این نمایشگرها تراکم پیکسلی بالایی دارند، به این معنی که پیکسل در هر اینچ (ppi) بیشتری نسبت به سایر نمایشگرها دارند. این می تواند تصاویر را واضح تر کند به طوری که هیچ گونه پیکسلی قابل مشاهده باشد. تراکم پیکسلی نمایشگر Super Retina بسته به دستگاه و اندازه صفحه نمایش متفاوت است. برای مثال، آیفون X دارای صفحه نمایش Super Retina با تراکم ppi 458 است، در حالی که iPhone XR دارای صفحه نمایش Super Retina با تراکم ppi 326 است.
نمایشگرهای Super Retina نیز دارای روشنایی بالایی هستند، به این معنی که می توانند سطح روشنایی را با توجه به نور محیط و محتوای روی صفحه تنظیم کنند. که می تواند تصاویر را زنده تر و واقعی تر نشان دهد، به خصوص در محیط های تاریک یا روشن. روشنایی صفحه نمایش Super Retina بسته به دستگاه و حداکثر روشنایی متفاوت است. به عنوان مثال، آیفون X دارای صفحه نمایش Super Retina با حداکثر روشنایی 625 نیت است، در حالی که iPhone 11 Pro دارای صفحه نمایش Super Retina XDR با حداکثر روشنایی 800 نیت است.
نمایشگرهای Super Retina از محتوای HDR10 نیز پشتیبانی میکنند، به این معنی که می‌توانند محتوای محدوده دینامیکی بالا (HDR) را نمایش دهند که کنتراست، روشنایی و دقت رنگ بیشتری نسبت به محتوای محدوده دینامیکی استاندارد (SDR) دارد. محتوای HDR میتواند جزئیات بیشتری را در هر دو قسمت تاریک و روشن تصویر نشان دهد، که میتواند تجربه مشاهده را بهبود بخشد
Super Retina XDR : نسخه ارتقا یافته Super Retina است که حتی روشنایی، کنتراست و دقت رنگ بالاتری نسبت به Super Retina دارد. XDR مخفف Extreme Dynamic Range است، به این معنی که نمایشگر میتواند علاوه بر پشتیبانی از محتوای HDR10 جزئیات بیشتری در مناطق تاریک و روشن تصویر ا و همچنین میزان نیت بالاتری ارائه دهد . برخی از دستگاه هایی که دارای نمایشگر Super Retina یا Super Retina XDR هستند عبارتند از :
آیفون 13 پرو و 13 پرو مکس : Super Retina XDR با حداکثر روشنایی 1200 نیت و نرخ تازه سازی تطبیقی 120 هرتز.
آیفون 13 و 13 مینی : Super Retina XDR با حداکثر روشنایی 800 نیت.
سری آیفون 12: Super Retina XDR با حداکثر روشنایی 1200 نیت.
آیفون 11 پرو و 11 پرو مکس : Super Retina XDR با حداکثر روشنایی 800 نیت
iPhone X، XS، XS Max و XR : Super Retina با حداکثر روشنایی 625 نیت
نکته : هم Super Retina و هم Super Retina XDR می توانند محتوای HDR10 را پشتیبانی کنند، اما Super Retina XDR می تواند محتوای HDR10 را با حداکثر روشنایی و کنتراست بالاتر از Super Retina نمایش دهد. این بدان معناست که Super Retina XDR می تواند جزئیات و رنگ بیشتری را در هر دو قسمت تاریک و روشن تصویر نسبت به Super Retina نشان دهد.
به عنوان مثال، سری آیفون 12 دارای صفحه نمایش Super Retina XDR با حداکثر روشنایی 1200 نیت است، در حالی که آیفون X دارای صفحه نمایش Super Retina با حداکثر روشنایی 625 نیت است. این بدان معناست که سری آیفون 12 می تواند محتوای HDR10 را با روشنایی و کنتراست بیشتری نسبت به آیفون X نمایش دهد.
تفاوت بین Super Retina و Super Retina XDR تنها در مورد HDR10 نیست، بلکه در عوامل دیگری مانند تراکم پیکسل، نرخ تجدید و دقت رنگ نیز هست. Super Retina XDR نسخه ارتقا یافته Super Retina است که عملکرد بهتری در تمام این جنبه ها دارد.
